Η θεατρική ομάδα του ΓΕΛ Αμπελώνα υλοποίησε θεατρική παράσταση βασισμένη στο έργο του Δ. Ψαθά «Φωνάζει ο κλέφτης». Στα πλαίσια τόσο της εκπόνησης πολιτιστικού προγράμματος που ανέλαβαν οι εκπαιδευτικοί Μαγαλιού Ερμιόνη, Μπαντραλέξης Εμμανουήλ και Στεργίου Αναστασία, όσο και συγκεκριμένης δράσης που σχετίζονταν με την εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, ξεκίνησε ήδη από το Νοέμβριο του 2023 μία δράση προβών, σκηνοθετικών οδηγιών και παρεμβάσεων, δημιουργικής αναπαράστασης των ρόλων, όπου συμμετείχαν τελικά 10 μαθητές ενεργά και άλλοι 7 περίπου ως παρατηρητές και βοηθοί.
Η όλη προσπάθεια επιστεγάστηκε με το ανέβασμα τριών ( καθομολογουμένως επιτυχημένων) παραστάσεων, την τελευταία εβδομάδα των μαθημάτων του σχολείου, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Λυκείου Αμπελώνα. Η μία δόθηκε με κοινό τους μαθητές του Λυκείου Αμπελώνα στις 16/5/2024, η άλλη την επομένη, 17/05/2024,με κοινό δύο τάξεις του συστεγαζόμενου Γυμνασίου Αμπελώνα και η τρίτη το Σάββατο 18/5/2024 για τους γονείς και την τοπική κοινότητα.
Η υπόθεση είναι γνωστή αφού το έργο του Δημήτρη Ψαθά, παραμένει για πολλές δεκαετίες σήμα κατατεθέν μιας νοοτροπίας που ταλαιπωρεί την Ελληνική κοινωνία, την οποία οδήγησε στο τέλμα και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες.
Ο Αντώνης κλέβει τον Οργανισμό όπου εργάζεται και στον οποίο γενικός διευθυντής είναι ο «στρατηγός» . Ο Τιμολέων ανακαλύπτει τις πλαστογραφίες και κλοπές και τις αποκαλύπτει στον προϊστάμενο του. Ο Αντώνης, περνά στην «επίθεση» κατηγορώντας τον Τιμολέοντα στον στρατηγό, σαν «προδότη, κατάσκοπο, καταστροφέα της κοινωνίας, άνθρωπο του σκότους και των ξένων δυνάμεων» με σκοπό να παραπλανήσει τον «εθνικά υπερήφανο» στρατηγό και να καλύψει τις κλοπές και πομπές του.
Δύο είναι οι τίμιοι στο έργο. Ο ένας γενναίος και αδέκαστος αξιωματικός, που διευθύνει ένα μεγάλο οργανισμό κι ο άλλος τίμιος μεν, αλλά δειλός, φουκαρατζίκος -ο Τιμολέων- που χρειάζεται, ο ταλαίπωρος, να τα κοπανήσει γερά για να αντλήσει θάρρος και να καταγγείλει τις κλεψιές, με αποτέλεσμα να αποκλοτσιέται διαρκώς και να βρίσκεται άνεργος στο δρόμο. Ανάμεσα στους δύο αυτούς προβάλλει η ατσίδα της εποχής -η γυναίκα- που καταφέρνει να κρατά ισορροπία ανάμεσα στον τίμιο, αδέκαστο άνδρα της και τον κακοηθέστατο κλέφτη αδερφό της.
« Τι ΄χες Γιάννη , τι ΄χα πάντα» !!
Μια παραληρηματική κατάσταση όλων αυτών των πολιτών οι οποίοι πίσω από τον μανδύα του εθνικισμού και πατριωτισμού κλέβουν, λοιδωρούν, κατηγορούν, καταχρώνται εθνικούς πόρους, προγράμματα, αναπτυξιακά κίνητρα. Πάντα επίκαιρη, νομίζω, ότι είναι μια τέτοια κωμωδία, γιατί ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο και από την Ελλάδα φυσικά οι ενάρετοι, οι τίμιοι πατριώτες και οι ψεύτικοι πατριδοκάπηλοι, που φυτρώνουν σαν τις τσουκνίδες μέσα στα λουλούδια.
ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ!!!
Το στήσιμο μιας θεατρικής παράστασης από ομάδα παιδιών είναι μοναδική εμπειρία, τόσο για τον εκπαιδευτικό όσο και για τους μαθητές.
Το θέατρο είναι ένα απολαυστικό παιχνίδι κι όλοι οι διδάσκοντες στο λύκειο γνωρίζουν ότι η σχολική ρουτίνα δεν περιλαμβάνει κανενός είδους παιχνίδι και παρέχει ελάχιστες ευκαιρίες για ν! αναπτύξουν τα παιδιά τη φαντασία τους, τις καλλιτεχνικές τους ικανότητες και τη δημιουργικότητα τους. Η θεατρική παράσταση δεν χαρίζει μόνο απόλαυση στα παιδιά, αλλά συγχρόνως τα βοηθάει να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν δυσκολίες που τα απασχολούν και τα βασανίζουν, όπως η υπερβολική συστολή, η έλλειψη αυτοπεποίθησης και οι επί μέρους φυσικές μειονεξίες.
Μέσα από τη διαδικασία τής πρόβας, μέχρι την ολοκλήρωση της θεατρικής παράστασης, το παιδί μαθαίνει και κατακτά πράγματα που με κανένα άλλο μέσο δεν θα κατάφερνε να κατακτήσει: τον σωματικό έλεγχο, την αυτοπειθαρχία, τη συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας της ομαδικής δημιουργίας και τη μεγάλη ευχαρίστηση της αποδοχής του από ένα κοινό.
Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι η προετοιμασία μιας παράστασης είναι για τα παιδιά γλέντι, ελκυστικό παιχνίδι, που όμως κινδυνεύει να χάσει το ενδιαφέρον του, γιατί το αποτέλεσμα θ’ αργήσει να φανεί. Γι’ αυτό ο δάσκαλος-σκηνοθέτης πρέπει να δίνει στους μαθητές του την ευκαιρία να συμμετέχουν ενεργά σ’ όλη την προετοιμασία τού έργου. Να χρησιμοποιεί τα ευρήματα που θα ανακαλύπτουν τα παιδιά, εφ’ όσον θα εξυπηρετούν την παράσταση, και κυρίως να τα βοηθάει να διατηρήσουν το ενδιαφέρον τους και τη χαρά τους ως την τελευταία στιγμή. Υπό αυτή την έννοια το έργο του είναι ιδιαιτέρως σημαντικό αλλά και φοβερά απαιτητικό και κουραστικό, δεδομένου μάλιστα ότι η όλη προσπάθεια συντελείται εκτός του σχολικού προγράμματος, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες.
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ δικαιωματικά στους μαθητές, ηθοποιούς, βοηθούς σκηνικών ,ηχολήπτες,και τους εκπαιδευτικούς που σήκωσαν το βάρος της όλης προσπάθειας και κατάφεραν όλοι μαζί μεσω της αγαστής συνεργασίας τους να παρουσιάσουν ένα απαιτητικό θεατρικό έργο και χάρισαν στο κοινό στιγμές αισθητικής απόλαυσης μεταδίδοντας ταυτόχρονα το επίκαιρο μήνυμά του και ενσπείροντας τον κατάλληλο προβληματισμό.
